Preguntas Frecuentes

  1. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum?


1
Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio. Ego autem tibi, Piso, assentior usu hoc venire, ut acrius aliquanto et attentius de claris viris locorum admonitu cogitemus. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Duo Reges: constructio interrete. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Atque haec contra Aristippum, qui eam voluptatem non modo summam, sed solam etiam ducit, quam omnes unam appellamus voluptatem. Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere? Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset.

Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Est autem situm in nobis ut et adversa quasi perpetua oblivione obruamus et secunda iucunde ac suaviter meminerimus. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Laboro autem non sine causa; Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Honestum igitur id intellegimus, quod tale est, ut detracta omni utilitate sine ullis praemiis fructibusve per se ipsum possit iure laudari. His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est. Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro;